Lú-tô͘ Ia̍p Kian-sìn ê Sió-toān
|
女徒葉堅信 ê 小傳 |
| Ia̍p Kim-bo̍k |
葉金木 |
|
Ia̍p Kian-sìn sī góa só͘-thiàⁿ ê tōa cha-bó͘-kiáⁿ. Chú-āu 1903 nî chhut-sì. Tùi 3 hòe khí siông-siông tú-tio̍h phòa-pīⁿ, tì-kàu ka-chiah-kut khiau-ku. Sòng I-seng kap kî-û ê Sian-siⁿ chīn-la̍t ài pang-chān i tit-tio̍h hó, chóng-sī bô hoat-tō͘. Só͘ keng-kè ê kan-khó͘ kóng bōe liáu, kàu tī pún-nî 10 ge̍h 7 ji̍t ē-pō͘ 7 tiám cheng chiū hō͘ Chú kéng-tiàu i tńg-khì. Lūn i só͘ keng-kè ê chōng-hóng góa ài siá 4 hāng pâi-lia̍t tī ē-bīn:
|
葉Kian-sìn是我所疼ê大查某子。主後1903年出世。對3歲起常常tú著破病，致到ka-chiah骨曲痀。宋醫生kap其餘ê先生盡力ài幫贊伊得著好，總--是無法度。所經過ê艱苦講bē了，到tī本年10月7日e 晡7點鐘hō͘主揀召伊轉--去。論伊所經過ê狀況我ài寫4項排列tī下面。 |
|
1.Lūn i-ê sìn. I tùi 3 hè ê sî chiū ōe tè lâng chhùi-bé gîm-sî, 4 hè ê sî chiū ōe hiáu kî-tó; ta̍k àm, ta̍k chá-khí, ta̍k saⁿ-tǹg, bô bōe kì-tit kî-tó ê sū; ta̍k-àm nā bô kap lâng chòe ke-têng ê lé-pài, sui-jiân chin kan-khó͘ i iā m̄ khì khùn. Kàu i chit pái bōe khí-lâi kap lâng lé-pài, i iáu-kú kiò goán tio̍h tī i ê pâng-keng lé-pài. Kàu i beh lîm-chiong ê ji̍t góa khòaⁿ i ê seng-khu put-chí kan-khó͘ ê khoán, góa ū kā i kóng beh chio i ê lāu-bú saⁿ-kap lé-pài, i chin hoaⁿ-hí. Góa ū tha̍k Sèng-keng hō͘ i thiaⁿ, kóng to-lí an-ùi i. Góa ū mng i ū hoân-ló bô? I kóng lóng bô hoân-ló. Ki-tó soah, i ê sim chin pêng-an, hêng-iông hián-chhut chin hoaⁿ-hí ê khoán. Kàu i beh kè-óng ê sî lō͘-bé kù chiū-sī kóng, “A-pá, tio̍h lâi lé-pài,” chiū an-jiân kè-sì.
|
（1）論伊ê信。伊對3歲ê時就會tòe人嘴尾吟詩，4歲ê時就會曉祈禱；逐暗、逐早起、逐三頓，無bē記tit祈禱ê事，逐暗若無kap人做家庭ê禮拜，雖然真艱苦伊也m̄去睏。到伊這擺bē起來kap人禮拜，伊iáu-kú叫阮著tī伊ê房間禮拜。到伊beh臨終ê 日我看伊ê身軀不止艱苦ê款，我有kā伊講beh招伊ê老母相kap禮拜，伊真歡喜。我有讀聖經hō͘伊聽，講道理安慰--伊。我有問伊有煩惱--無？伊講攏無煩惱。祈禱煞，伊ê心真平安，形容顯出真歡喜ê款。到伊beh 過往ê時路尾句就是講：「阿爸，著來禮拜，」就安然過世。 |
|
2.Lūn i ū-hàu. Tùi i m̀oe hiáu-tit liáu-āu, chiū siông-siông khòa-lū kiaⁿ-liáu hō͘ pē-bú siū-khì; ū-sî khòaⁿ i ê sió-tī sió-bē bô koai, i chū hiâm i cháiⁿ-iūⁿ m̄-kiaⁿ hō͘ pē-bú siū-khì. I ê pīⁿ nā kan-khó͘ iā chin gû thun-lún i ê kan-khó͘, m̄-káⁿ chak-chō pē-bú. I beh lī-khui sè-kan hit ē-po͘ ū khó͘-khǹg góa kap i ê lāu-bú kóng, “A-pâ, Án-niâ, lín lóng m̄-thang hoân-ló, kan-khó͘ sī góa-ê; bô iàu-kín, lín nā hoân-ló ōe phòa-pīⁿ.” án-ni ū kóng kúi-nā pái.
|
（2）論伊有孝。對伊會曉--tit了後，就常常掛慮驚了hō͘父母受氣，有時看伊ê小弟小妹無乖，伊就嫌伊怎樣m̄驚hō͘父母受氣。伊ê病若艱苦也真gâu吞忍伊ê艱苦，m̄敢chak-chō父母。伊beh離開世間hit e 晡，有苦勸我kap伊ê老母講：「阿爸，Án娘，lín攏m̄ thang,艱苦是我ê,無要緊，lín若煩惱會破病。」án-ni有講幾若擺。 |
|
3.Lūn i ê hô-péng. Tùi i chòe gín-ná kàu pia̍t-sè i ê khoán sī chin koai; khòaⁿ-kìⁿ ê lâng lóng chin thiàⁿ i. Góa m̄-bat khòaⁿ i kap gín-ná-phōaⁿ oan-ke.
|
（3）論伊ê和平。對伊做囡仔到別世，伊ê款是真乖，看見ê人攏真疼--伊。我m̄-bat看伊kap囡仔伴冤家。 |
|
4.Lūn i ê thian-chu. Góa khòaⁿ i -ê sin-thé chin lám chiū m̄-káⁿ hō͘ i tha̍k-chheh. Kū-nî ū chún i tha̍k, bô lōa-kú jī-bú lóng o̍h liáu, Chin-tō Būn-tap iā ka-kī sòa tha̍k liáu, āu-lâi ta̍k àm lóng ōe kap goán tha̍k Sèng-keng. Tī kū-nî khòaⁿ lâng chhiah phòng-se chhiah sòaⁿ ê chîⁿ-tē, i chiū ài chhiah, bô lōa-kú iā lóng ōe hiáu-tit. Taⁿ góa siá kúi-jī ài hō͘ lán o̍h i ê hó bô͘-iūⁿ. Sui-jiân ū tām-po̍h thang hō͘ chòe pē-bú ê lâng siong-sim, iáu-kú ū thang hoaⁿ-hí ê só͘-chāi, in-ūi Siōng-chú ū hó- ì-sù soah i ê kan-khó͘, kéng-tiàu i kàu Thian-tông, kú-tn̂g ê só͘-chāi, tit-tio̍h éng-oán ê hok-khì. Tio̍h kám-siā i ê in-tián.
|
（4）論伊ê天資。我看伊ê身体真lám就m̄敢hō͘伊讀冊。舊年有准伊讀，無偌久字母攏學了，真道問答也家己續讀了，後--來逐暗攏會kap阮讀聖經。Tī舊年看人刺phòng紗，刺線ê錢袋，伊就ài刺，無偌久也攏會曉--tit。今我寫幾字ài hō͘咱學伊ê好模樣。雖然有淡薄thang hō͘ 做父母ê人傷心，iáu-kú有thang歡喜 ê所在，因為上主有好意思煞伊ê艱苦，揀召伊到天堂，久長ê所在，得著永遠ê福氣。著感謝伊ê恩典。 |
|
(Tâi-oân Kàu-hōe-pò tē 369 koàn,1915 nî 12 ge̍h)
|
(台灣教會報第369卷，1915年12月) |
